Na een goede, maar lange vlucht kwam ik aan op Entebbe. Je merkt meteen dat je in Afrika bent: het vliegveld ziet er oud uit en bij het aanvragen van je visum gaat dat op het Afrikaanse tempo, langzaam. (;

Toen ik mn ruimbagage wilde ophalen, bleek mn tas helemaal gescheurd te zijn. Uiteindelijk zat ik nog een uur formulieren in te vullen om een nieuwe tas of geld te krijgen en was ik nog de enige op het vliegveld. Goed begin..

De volgende dag was de City tour met Frank (de Doingoood coördinator) gepland. Eerst een korte uitleg en vervolgens voor het eerst op de boda (scooters die overal rijden en die je als taxi kan nemen). Poeh, wat gaan die dingen hard en wat rijden ze lomp hier.

Op de boda voor het eerst Kampala in het licht gezien toen we naar het winkelcenteum gingen. Echt even wennen hier in vergelijking met NL. De wegen zijn nauwelijks geasfalteerd en er zitten gaten in. Verder is het overal bruin en kan je zo een uur op de boda door het centrum zonder een blanke tegen te komen. Maar wat zijn de mensen vriendelijk en wat heb je een mooie doorkijkjes omdat je in de heuvels zit. Ook zit iedereen hier buiten in hun eigen 'winkeltje'. Heel Kampala bestaat dus uit winkeltjes.

Op de terugweg van het winkelcentrum raakte ik Frank gelijk kwijt. Er was een politiecontrole en mijn boda kwam waarschijnlijk niet door de keuring, dus namen we een afslag. Na veel schik van de boda drivers onderling hadden we elkaar eindelijk weer gevonden.

Gisteren ben ik voor het eerst naar m'n project geweest, wat middenin een sloppenwijk zit. Best even slikken hoe de gehandicapte meisjes erbij zitten op het project.. Een meisje zat bijvoorbeeld in haar rolstoel, ontzettend uitgehongerd en huilend, beide armen en benen in spasme en overal vliegen om haar heen.

Er is ook een tekort aan rolstoelen, waardoor een stuk of 10 kinderen gedwongen de hele dag op bed liggen. Daarnaast is er een meisje die al 4 dagen haar arm gebroken heeft, maar er is nog geen geld om naar het ziekenhuis te gaan.

Ik begon met de tanden poetsen van de gehandicapte meisjes, vervolgens wat fysiotherapie gegeven, daarna de lunch gevoerd aan de meisjes en aan het eind van de dag weer fysiotherapie. De katholieke broeders die het project runnen zijn ontzettend vriendelijk. Ze vragen heel vaak of het goed gaat en of ze ergens mee kunnen helpen. Wel merk je heel goed verschil tussen blank en zwart; na het eten bijvoorbeeld willen de broeders graag je borden mee nemen en ze af wassen. Ook moet je als eerste eten pakken en eten zij op wat over is. Kortom: veel eerste indrukken!

'S avonds zijn we met de hele Doingoood groep uit eten geweest bij de Italiaan. Erg gezellig! Maar als je in de Uber (bus taxi) weer terug naar huis zit word je met je neus op de feiten gedrukt. Bij het stoplicht kwamen minstens 5 kleine kinderen om onze auto heen staan en bedelen om geld of eten. Zij hebben dus geen onderdak en zwerven de hele nacht op straat.

Vanochtend moesten we om 8.00 al op het project zijn, want we mochten mee naar het ziekenhuis om foto's te laten maken van het meisje met de gebroken arm. Tijdens de 3 kwartier durende autoreis hadden we ontzettend mooi uitzicht over de stad.

Ook in het ziekenhuis gaat het op zn Afrikaans: je krijgt een nummer op volgorde dat iedereen binnen komt. Dus des te vroeger je bent, des te eerder je aan de beurt komt. We zijn er in totaal van 8.45 tot 16.00 geweest om röntgenfoto's te laten maken, haar arm te laten gipsen en we moesten 2 uur wachten voordat we weer opgehaald werden (heel Afrikaans). In het ziekenhuis ben je als blanke ook echt een attractie; heel veel kindjes komen naar je toe om je een handje te geven en over je blanke arm te aaien. Heel vreemd en ongemakkelijk voelt dat nog, omdat ze je beschouwen als enorm rijk persoon.

We zitten nu met 10 personen in het Doingoood huis. Best volle bak, maar erg gezellig! Zaterdag komen er nog 3 aan en dan tot september niemand meer.

Vanavond een beetje optijd naar bed, want die Malaria pillen houden je aardig uit je slaap. Nog 1 dagje naar het project en dan gaan we dit weekend Kampala verkennen!

Liefs,